Ger Dierx

mijn eigen archief

Noodkist
  • Home
  • Geestelijke Gezondheidszorg
  • Chronische ziekten
  • Vrijwilligerswerk
  • Ouderenzorg
  • Seksualiteit
  • Presentaties

De Rechterlijke Machtiging

18 februari 2012 door Ger Dierx

Mensen uit uw omgeving vinden dat u moet worden opgenomen voor uw eigen veiligheid of voor de veiligheid van anderen. Maar u wilt zelf niet opgenomen worden. Zij kunnen dan een RM voor u aanvragen.

Voorbeeld: U bent psychotisch en bedreigt uw moeder. Kort geleden heeft u onder invloed van een psychose geprobeerd haar te wurgen. Men is bang dat u nu weer zoiets gaat doen.

Voorbeeld: U lijdt aan schizofrenie en zwerft op straat. Uw huis bent u kwijt en bij familie of vrienden kunt u ook niet meer terecht. U dreigt in een ernstige staat van zelfverwaarlozing te geraken. U eet bijvoorbeeld beschimmeld brood en bent de afgelopen maanden niet meer in bad geweest.

Voorbeeld: U bent manisch-depressief en maakt de laatste tijd zo’n puinhoop van uw leven dat u zonder een opname in het ziekenhuis ‘sociaal en maatschappelijk te gronde dreigt te gaan’.

Ook als u al bent opgenomen, vrijwillig of met een IBS, kunt u met een RM te maken krijgen. U kunt ook zelf een RM aanvragen (meer lezen). Voor een RM moet er een recente geneeskundige verklaring zijn. Bent u nog niet opgenomen dan stelt een onafhankelijke psychiater deze verklaring op. Dat is een psychiater bij wie u de laatste tijd niet onder behandeling was. Bent u al opgenomen, dan stelt de geneesheer-directeur de geneeskundige verklaring op. Als de geneesheer-directeur bij uw behandeling betrokken is (geweest) dan laat hij de geneeskundige verklaring opstellen door een onafhankelijke psychiater. De psychiater onderzoekt u en beantwoordt de volgende vragen:

  1. Is er sprake van gevaar?
  2. Wordt het gevaar veroorzaakt door een psychische stoornis?
  3. Is een opname in een ziekenhuis de enige mogelijkheid om het gevaar af te wenden?

Als de psychiater deze drie vragen allemaal met JA beantwoordt en als duidelijk is dat u niet wilt blijven of vrijwillig opgenomen wilt worden, stelt hij een geneeskundige verklaring op. Die verklaring gaat samen met het verzoek om een RM naar de officier van justitie. De officier stuurt de papieren door naar de rechter, tenzij hij de RM niet nodig vindt.

Krijg ik een advocaat? 

Ja, via de Raad voor Rechtsbijstand krijgt u een advocaat toegewezen. De advocaat is aanwezig als de rechter u komt horen. De advocaat zoekt u van te voren op om alles te bespreken. De bijstand van de advocaat is gratis.

Wat doet de rechter?

De rechter roept u op voor een hoorzitting. De rechter hoeft u niet in de rechtszaal te horen. Hij kan ook naar u toe komen, bijvoorbeeld naar het ziekenhuis of bij u thuis. Tijdens de hoorzitting schrijft een griffier op wat er wordt gezegd. Uw advocaat is er dan ook bij.
De rechter kan de volgende personen oproepen om bij de hoorzitting aanwezig te zijn:

  • degene die de RM heeft aangevraagd;
  • de psychiater die de geneeskundige verklaring opstelde;
  • uw behandelaar;
  • uw partner.

De rechter kan ook nog getuigen en deskundigen oproepen. U kunt de rechter daar ook om vragen. Een deskundige kan een onafhankelijke psychiater zijn die zijn mening zal geven over de RM. Dit onderzoek heet een ‘contra-expertise’.
De rechter stelt zichzelf dezelfde drie vragen als de psychiater (meer lezen). Hij geeft een RM af als hij de drie vragen met JA beantwoordt en vaststelt dat u niet vrijwillig opgenomen wilt worden.

Wanneer beslist de rechter?

De rechter beslist zo snel mogelijk. Bent u al opgenomen dan beslist hij gewoonlijk binnen drie weken nadat hij de papieren van de officier ontving. Bent u onvrijwillig in het ziekenhuis, bijvoorbeeld met een IBS, dan loopt uw gedwongen opname door tot de rechter heeft beslist.

Wie komen te weten dat ik een RM heb?

U krijgt een kopie van de RM. Verder krijgen de volgende personen/instellingen een kopie: het ziekenhuis, uw advocaat, uw partner, degene die de RM heeft aangevraagd, de wettelijke vertegenwoordiger, de huisarts, uw vorige behandelaar, de officier van justitie en de Inspectie voor de Gezondheidszorg.

Hoe kom ik in het psychiatrisch ziekenhuis terecht?

Als u nog niet bent opgenomen, dan gebeurt dat binnen twee weken na de beslissing van de rechter. U wordt overgebracht naar het ziekenhuis op dezelfde wijze als bij een IBS

Meestal brengt de politie u naar het psychiatrisch ziekenhuis. De politie mag tegen uw wil uw woning binnenkomen en gevaarlijke voorwerpen van u afnemen. De politie mag u ook fouilleren. Gevaarlijke voorwerpen worden bij het ziekenhuis in bewaring gegeven. U krijgt een ontvangstbewijs. De politie neemt wapens en drugs in beslag.

Kan een machtiging vervallen?

Ja, als u binnen twee weken na de beslissing van de rechter niet bent opgenomen vervalt de RM.

Hoe lang duurt een RM?

De RM duurt maximaal een half jaar maar kan ook voor kortere tijd worden afgegeven. Deze RM wordt de voorlopige RM genoemd. Is de periode van deze RM voorbij, dan kan de rechter de RM steeds met maximaal een jaar verlengen. Een verlenging heet officieel een ‘rechterlijke machtiging tot voortgezet verblijf’. Hebt u vijf jaar achterelkaar een RM gehad, dan mag de rechter de RM steeds met maximaal twee jaar verlengen.

Categorie: Geestelijke Gezondheidszorg Tags: bopz, gedwongen opname, psychiatrie

IBS: inbewaring stelling

18 februari 2012 door Ger Dierx

Een inbewaringstelling (IBS) is een spoedmaatregel om u gedwongen op te nemen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Wanneer kan ik een IBS krijgen?

U kunt een IBS krijgen als mensen uit uw omgeving vinden dat u een acuut gevaar voor uzelf, anderen of de omgeving bent. Zij vinden dat u zich daarom moet laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis, maar u wilt dat niet. Zij benaderen een arts of de politie.

Voorbeeld: U bent al een hele tijd erg depressief. Enige tijd geleden ondernam u een zelfmoordpoging. Mensen uit uw omgeving zijn bang dat u dit weer doet. Uw familie en vrienden zijn niet langer in staat om u in de gaten te houden.

Voorbeeld: Onder invloed van stemmen bedreigt u mensen in uw omgeving. Gisteren gooide u een asbak naar het hoofd van uw vriendin.

Kan ik ook een IBS krijgen als ik al vrijwillig ben opgenomen?

Ja, als u bijvoorbeeld met ontslag wilt, maar uw behandelaar vindt het nog niet verantwoord dat u naar huis gaat. Hij kan een IBS aanvragen, zodat hij u tegen mag houden als u weg wilt gaan. De procedure is dezelfde als hieronder staat. Het ziekenhuis mag u, in afwachting van de beslissing van de burgemeester, voor korte duur vasthouden.
Ook als er sprake is van een noodsituatie en de behandelaar wil u  om gevaar af te wenden behandelen, moet hij, als u niet instemt met de behandeling, een IBS aanvragen.
Meer daarover staat in brochure: Uw rechten in het psychiatrisch ziekenhuis.

Hoe krijg ik een IBS?

Voor de aanvraag van een IBS, moet een arts een geneeskundige verklaring opstellen. De arts, meestal een onafhankelijke psychiater, onderzoekt u voor zover dat mogelijk is. Hij stelt zichzelf de volgende vragen:

  1. Is er sprake van acuut gevaar?
  2. Bestaat er een veRMoeden dat het gevaar door een psychische stoornis wordt veroorzaakt?
  3.  Is een opname in een ziekenhuis de enige mogelijkheid om het gevaar af te wenden?

De arts stelt de geneeskundige verklaring pas op als hij deze drie vragen allemaal met JA beantwoordt en als ook duidelijk is dat u niet vrijwillig opgenomen wilt worden.
De verklaring gaat naar de burgemeester. Die beslist of er een IBS moet komen. Hij komt u niet zelf bezoeken. Vindt hij dat er een IBS moet komen, dan vult hij een foRMulier in en ondertekent dit. Dit foRMulier heet officieel ‘beschikking van de burgemeester inhoudende een last tot inbewaringstelling’. U krijgt er een kopie van. U kunt ook uw advocaat om een kopie vragen.

Krijg ik een advocaat?

Ja, de burgemeester zorgt ervoor dat u een advocaat krijgt. Binnen 24 uur nadat hij zijn handtekening op de IBS heeft gezet, meldt hij dit bij de Raad voor Rechtsbijstand. Die Raad wijst u een advocaat toe. De advocaat komt u opzoeken en is er ook als de rechter u komt horen. De bijstand van de advocaat is gratis.

Hoe kom ik in een psychiatrisch ziekenhuis terecht?

Meestal brengt de politie u naar het psychiatrisch ziekenhuis. De politie mag tegen uw wil uw woning binnenkomen en gevaarlijke voorwerpen van u afnemen. De politie mag u ook fouilleren. Gevaarlijke voorwerpen worden bij het ziekenhuis in bewaring gegeven. U krijgt een ontvangstbewijs. De politie neemt wapens en drugs in beslag.

Wie komen te weten dat ik een IBS heb?

De burgemeester infoRMeert uw partner, uw wettelijke vertegenwoordiger en andere naasten over de IBS. Ook stuurt hij een kopie van de IBS en van de geneeskundige verklaring naar de officier van justitie en naar de Inspectie voor de Gezondheidszorg.
Meestal komen ook uw huisarts en uw vorige behandelaar te weten dat u een IBS heeft.

Wanneer komt de rechter?

De officier van justitie beoordeelt de infoRMatie. Vindt hij dat u nog langer gedwongen opgenomen moet blijven, dan schakelt hij de rechter in. Hij verzoekt de rechter om de IBS voort te zetten. Schakelt de officier de rechter niet in, dan mag u het ziekenhuis verlaten.
De officier van justitie laat aan de geneesheer-directeur van het psychiatrisch ziekenhuis weten of de rechter wel of niet is ingeschakeld. Is de rechter ingeschakeld, dan komt die u horen. Uiterlijk drie werkdagen nadat het verzoek van de officier bij de rechtbank is binnengekomen, hoort de rechter u en beslist of de IBS wordt voortgezet.
Valt binnen die teRMijn een weekend of een feestdag, dan wordt de teRMijn met één werkdag verlengd. Hoort de rechter bijvoorbeeld op donderdag dat hij over een IBS moet beslissen, dan moet hij dat uiterlijk de maandag daarop doen.

Wat doet de rechter?

De rechter komt u horen. Hij heeft een griffier bij zich die opschrijft wat er wordt gezegd. Uw advocaat is er ook. Hij is er om u te helpen en probeert zo mogelijk aan te tonen dat een IBS niet nodig is. Bij deze hoorzitting is uw behandelaar er ook en eventueel de psychiater die de geneeskundige verklaring heeft opgesteld. Soms zijn er ook nog mensen uit uw naaste omgeving aanwezig.
De rechter stelt zichzelf de volgende vragen:

  1. Is er sprake van acuut gevaar?
  2. Bestaat er een veRMoeden dat het gevaar door een psychische stoornis wordt veroorzaakt?
  3. Is een opname in een ziekenhuis de enige mogelijkheid om het gevaar af te wenden?

Voorbeeld: Een andere mogelijkheid om het gevaar af te wenden zou bijvoorbeeld het krijgen van psychiatrische begeleiding thuis kunnen zijn. 

De rechter zet de IBS voort als hij de drie vragen met JA beantwoordt en als hij daarnaast ook vaststelt dat u niet vrijwillig opgenomen wilt worden. Om de IBS voort te kunnen zetten geeft hij een ‘machtiging tot voortzetting van de IBS’ af. Van deze beslissing krijgt u een kopie. Besluit de rechter om de IBS niet voort te zetten dan stopt de gedwongen opname. U bent vrij om het ziekenhuis te verlaten.

Hoe lang duurt een IBS?

Zet de rechter de IBS voort, dan duurt deze nog drie weken. De periode die voorafgaat aan de beslissing van de rechter kan ongeveer een week zijn. In totaal kan het gedwongen verblijf dus ongeveer vier weken duren.
Vraagt men een rechterlijke machtiging (RM) aan terwijl de IBS nog loopt, dan blijft de IBS van kracht tot de rechter een beslissing neemt over de RM-aanvraag. Dit betekent dat uw gedwongen opname in het ziekenhuis door blijft gaan, totdat de rechter de RM-beoordeling heeft gedaan. De totale duur van de IBS kan dan uitlopen tot ongeveer zeven weken. Krijgt u inderdaad een RM opgelegd dan blijft u gedwongen opgenomen.
De burgemeester, de officier van justitie en de rechter zijn bij het volgen van de IBS-procedure gebonden aan precieze teRMijnen. Die teRMijnen zijn van belang omdat u anders niet weet waar u aan toe bent. Als u denkt dat er teRMijnen overschreden worden, overleg dan eerst met uw advocaat of anders met de patiëntenvertrouwenspersoon (pvp).

Hoe kom ik van een IBS af?

Er zijn twee manieren om van een IBS af te komen:

  1. Als de rechter u komt horen, kunt u hem vragen uw IBS niet voort te zetten.
    Uw advocaat kan u helpen met het verzamelen van argumenten daarvoor. Tegen een IBS kunt u geen hoger beroep of cassatie aantekenen.
  2. U kunt de geneesheer-directeur in een brief vragen om de IBS te beëindigen.
    U schrijft hierin bijvoorbeeld dat u vindt dat er geen acuut gevaar meer is. De pvp kan u helpen bij het opstellen van deze brief. Binnen twee weken ontvangt u van de geneesheer-directeur een reactie. Hij laat u weten of hij de IBS opheft of laat voortbestaan. Ook schrijft hij hoe hij tot deze beslissing is gekomen. Over een dergelijk ontslagverzoek kunt u meer lezen in brochure:  Ontslag en verlof uit het psychiatrisch ziekenhuis.

 

 

Categorie: Geestelijke Gezondheidszorg Tags: bopz, gedwongen opname, psychitrie

Na de rechterlijke machtiging: ontslag of verlenging

18 februari 2012 door Ger Dierx

Als de rm ten einde loopt en het gaat beter met u, zijn er twee mogelijkheden:

  1. Er gebeurt verder niets. De rm loopt gewoon af: u mag het ziekenhuis verlaten.
    Misschien wilt u de opname vrijwillig voortzetten. Dat kan als uw behandelaar dat ook nodig vindt;
  2. De behandelaar vindt het nog niet verantwoord dat u naar huis gaat. Het ziekenhuis kan dan een verlenging van de rm aanvragen.

Hoe krijg ik een verlenging?

De procedure is vrijwel dezelfde als bij de eerste (voorlopige) rm. Gewoonlijk stelt de geneesheer-directeur ongeveer zes weken voordat uw rm afloopt een geneeskundige verklaring op. Is de geneesheer-directeur bij uw behandeling betrokken (geweest), dan laat hij de geneeskundige verklaring opstellen door een onafhankelijke psychiater. Die verklaring stuurt hij naar de officier van justitie. Ook stuurt hij een kopie van uw behandelingsplan, een verslag van uw geestelijke en lichamelijke toestand en het verloop van uw behandeling naar de officier. De officier schakelt vervolgens de rechter in. Die beslist binnen vier weken over een verlenging.
Stuurt de officier de papieren naar de rechter voordat uw lopende rm is afgelopen, dan duurt uw onvrijwillig verblijf voort totdat de rechter een beslissing heeft genomen over de verlenging. Dit betekent dat uw gedwongen opname in het ziekenhuis door blijft gaan, totdat de rechter de rm-beoordeling heeft gedaan.
Het kan ook voorkomen dat u pas na afloop van de oude rm met een verlengingsprocedure wordt geconfronteerd. In dat geval verblijft u in de tussenliggende periode op vrijwillige basis in het ziekenhuis.

Categorie: Geestelijke Gezondheidszorg Tags: bopz, gedwongen opname, psychiatrie, verpleegkunde

Gedwongen opname, informatie van GGZ Drenthe

18 februari 2012 door Ger Dierx

Iemand kan alleen gedwongen worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis wanneer:

  • hij of zij een gevaar is voor zichzelf of voor zijn omgeving;
  • dat gevaar (vermoedelijk) wordt veroorzaakt door een psychiatrische stoornis;
  • het gevaar alleen kan worden afgewend door opname in een psychiatrisch ziekenhuis;
  • hij of zij niet bereid is tot een vrijwillige opname.

De wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ) kent verschillende soorten machtigingen, namelijk:

  • de inbewaringstelling;
  • de voorlopige machtiging;
  • de machtiging tot voortgezet verblijf;
  • de rechtelijke machtiging op eigen verzoek;
  • de voorwaardelijke machtiging;
  • de zelfbindingsmachtiging.

In Bewaring Stelling (IBS)

Als iemand vanwege een vermoedelijke psychiatrische stoornis een acuut dreigend gevaar vormt voor zichzelf, anderen of goederen, kan hij of zij met een inbewaringstelling onmiddellijk gedwongen worden opgenomen. Dit is een noodmaatregel om de openbare orde te herstellen.

  • Een arts, bij voorkeur een psychiater en niet de behandelend arts, onderzoekt of aan de voorwaarden voor een IBS wordt voldaan en vermeldt dit in een geneeskundige verklaring.
  • De burgemeester beslist aan de hand van de geneeskundige verklaring van de arts of de IBS wordt afgegeven.
  • De rechter beoordeelt binnen drie werkdagen na opname of de IBS mag worden voortgezet.
  • De voortgezette IBS geldt voor drie weken. De behandelend arts kan de IBS eventueel binnen deze periode voortijdig beëindigen.
  • Wanneer de officier van justitie van oordeel is dat de gedwongen opname nog langer verlengd dient te worden, verzoekt hij de rechter om een voorlopige machtiging te verlenen. Tot dat verzoek door de rechter behandeld is, duurt de IBS dan verder voort.

Voorlopige machtiging

De voorlopige machtiging is bedoeld voor mensen die als gevolg van een psychiatrische stoornis een gevaar vormen, maar die niet vrijwillig willen worden opgenomen. Andere maatregelen, zoals ambulante zorg, zijn onvoldoende om het gevaar weg te nemen. Opname is noodzakelijk, maar het gevaar is niet zo acuut dat de opname onmiddellijk moet worden gerealiseerd.

  • Een voorlopige machtiging kan aangevraagd worden door familie van de patiënt, het ziekenhuis waar de patiënt al is opgenomen of de ambulante geestelijke gezondheidszorg.
  • De officier van justitie vraagt de machtiging aan bij de rechter. Bij de aanvraag moet een geneeskundige verklaring worden verstrekt, die is opgemaakt door een psychiater die niet bij de behandeling van de patiënt is betrokken.
  • De opnameduur is maximaal zes maanden. Als langer verblijf noodzakelijk is, kan hierna een machtiging tot voortgezet verblijf worden aangevraagd.
  • De geneesheer-directeur kan tijdens de lopende machtiging verlof verlenen of ontslag onder voorwaarden verlenen. De patiënt kan dit ook zelf aanvragen.

De opname moet plaatsvinden binnen twee weken na afgifte van de machtiging, anders verliest deze zijn geldigheid.

Machtiging tot voortgezet verblijf

De machtiging tot voortgezet verblijf is voor patiënten die na afloop van de voorlopige machtiging nog steeds een gevaar voor zichzelf en hun omgeving zijn. Dit gevaar is nog zodanig aanwezig dat ontslag uit het ziekenhuis niet verantwoord is.

  • De machtiging tot voortgezet verblijf kan door iedereen worden aangevraagd die ook een voorlopige machtiging mag aanvragen.
  • De officier van justitie vraagt de machtiging tot voortgezet verblijf bij de rechter aan. Hierbij moet een geneeskundige verklaring worden gevoegd en informatie over de stand van uitvoering van het behandelingsplan.
  • De machtiging duurt maximaal één jaar. Als iemand al vijf jaar onafgebroken onvrijwillig is opgenomen, kan de machtiging worden afgegeven voor een periode van twee jaar.

Rechterlijke machtiging op eigen verzoek

Een rechtelijke machtiging op eigen verzoek kan worden aangevraagd door een patiënt met een psychiatrische stoornis, die een gevaar voor zichzelf vormt. Hierbij moet hij/zij wel bereid zijn om zich te laten opnemen en te behandelen. Meestal is verslaving de reden voor het aanvragen van een machtiging op eigen verzoek.

  • De officier van justitie vraagt bij de rechter een machtiging op eigen verzoek aan. Hij doet dit nadat hij van de patiënt daarvoor zelf het verzoek heeft gekregen. Bij het verzoek moet een geneeskundige verklaring én een behandelplan worden verstrekt. Ook moet worden vermeld in welk psychiatrisch ziekenhuis de patiënt zal worden opgenomen.
  • De machtiging duurt mimimaal zes maanden en maximaal één jaar en kan niet worden verlengd.
  • Na afloop kan de patiënt vrijwillig blijven of vertrekken. Als het ziekenhuis dit laatste onverantwoord vindt, moet een verzoek voor een voorlopige machtiging worden aangevraagd.

Voorwaardelijke machtiging

Het doel van een voorwaardelijke machtiging is om noodzakelijke behandeling te kunnen geven, zonder dat daarbij een gedwongen opname hoeft plaats te vinden. Zolang bepaalde voorwaarden met betrekking tot het gedrag worden nageleefd en er daardoor geen sprake is van gevaar uit de stoornis, hoeft geen (gedwongen) opname te volgen. Dit kan bijvoorbeeld het gebruik van bepaalde medicijnen zijn. De rechter stelt de voorwaarden vast.

  • De officier van justitie dient het verzoek in bij de rechter. Hij kan dit doen uit hoofde van zijn beroep, maar ook op verzoek van de familie, partner of wettelijke vertegenwoordiger van de patiënt. Bij het verzoek zit een behandelingsplan dat is opgemaakt door de psychiater die de behandeling zal uitvoeren. Hieruit moet ook blijken of sprake is van overeenstemming over de behandeling danwel of het aannemelijk is dat de voorwaarden zullen worden nageleefd.
  • De voorwaardelijke machtiging geldt voor maximaal zes maanden en kan door de rechter met telkens maximaal een jaar worden verlengd.
  • Wanner het gevaar niet langer kan worden afgewend door het naleven van de voorwaarden, wordt de voorwaardelijke machtiging omgezet naar een voorlopige machtiging.

De zelfbindingsmachtiging

Zelfbinding is bedoeld voor mensen die een psychiatrische stoornis hebben waarbij kenmerkend is dat periodes waarin ze goed functioneren, worden afgewisseld met periodes van ziekte. In de periodes dat het goed gaat weten ze dat ze in behandeling moeten blijven, maar in andere periodes ontbreekt dat inzicht en kan de patiënt zichzelf of zijn omgeving veel leed of schade toebrengen.

  • In een zelfbindingsverklaring geeft iemand van te voren aan wat hij vindt dat er moet gebeuren wanneer het minder goed met hem gaat. De patiënt verplicht zichzelf uitdrukkelijk tot opneming en verblijf en het ondergaan van een bepaalde behandeling in een bepaalde situatie.
  • Deze verklaring wordt samen met de behandelend psychiater opgesteld (schriftelijk, gedateerd en ondertekend) en daarbij moet een onafhankelijk psychiater beoordelen of de patiënt de inhoud en gevolgen van de zelfbinding kon overzien. Er moet in staan welke omstandigheden moeten leiden tot opname in een bepaalde psychiatrische instelling, welke behandeling de patiënt wil en de duur van opname en behandeling (max. 6 weken). De zelfbindingsverklaring is een jaar geldig en kan telkens met een jaar worden verlengd.
  • Als de in de verklaring genoemde omstandigheden zich voordoen kan de rechter een zelfbindingsmachtiging afgeven. De psychiater, behandelaar of een vooraf bij de zelfbinding betrokken (contact)persoon, kunnen de Officier van Justitie vragen dat bij de rechter te verzoeken.

Deze tekst is ontleend aan diverse brochures over de Wet Bopz, uitgegeven door met Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

 GGZ Drenthe

Categorie: Geestelijke Gezondheidszorg Tags: bopz, gedwongen opname, psychiatrie, verpleegkunde

Gedwongen opname in de psychiatrie

18 februari 2012 door Ger Dierx

De Wet bijzondere opneming psychiatrische ziekenhuizen (BOPZ) regelt dat mensen in bepaalde gevallen tegen hun zin kunnen worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis of een verpleeghuis. Dit mag alleen als ze een gevaar voor zichzelf of anderen zijn.

Soms de beste oplossing

Het komt voor dat iemand moet worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis (een GGZ-instelling of de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis). Dit gebeurt als iemand een gevaar vormt voor zichzelf en/of voor anderen.

Een gedwongen opname is erg ingrijpend. U bent niet meer de baas over uw eigen leven. U moet meemaken dat andere mensen voor u beslissen. Misschien maakt u mee dat u voor uw leven of vrijheid vecht, letterlijk, en dat anderen u met lichaamskracht dwingen toch te doen wat zij willen. Dat is een verschrikkelijke ervaring, waar u een flinke knauw aan kunt overhouden.

Toch zit er soms niets anders op. Het kan voorkomen dat u tijdens een ernstige episode zo slecht voor uzelf zorgt dat uw gezondheid in gevaar komt. Het kan ook zijn dat u door uw gedrag anderen schade toebrengt of dat u zich zo ellendig voelt, dat u probeert om zich het leven te benemen. In zulke gevallen is een gedwongen opname de enige oplossing, gewoon om erger te voorkómen.

Wet bijzondere opneming psychiatrische ziekenhuizen (BOPZ)

U mag niet zonder goede redenen tegen uw zin opgenomen worden (of blijven). Hier zijn strenge regels voor. Deze zijn vastgelegd in de Wet bijzondere opneming psychiatrische ziekenhuizen (BOPZ). In de wet staat – in grote lijnen – onder welke voorwaarden een gedwongen opname is toegestaan, hoe deze moet verlopen en welke rechten u hebt tijdens de opname. In de Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) staat welke rechten u in het algemeen als patiënt hebt.

Nieuwe wet
Inmiddels is er een nieuwe wet in de maak die de BOPZ moet gaan vervangen: de Wet zorg en dwang. Deze wet beoogt een betere positie voor mensen met dementie of een verstandelijke beperking als zij door zorgverleners in hun vrijheid worden beperkt of tegen hun zin zorg moeten ondergaan. Wanneer de nieuwe wet in werking treedt is nog niet duidelijk.

Wanneer is gedwongen opname toegestaan?
Een opname onder dwang mag alleen als aan alle onderstaande voorwaarden is voldaan:

  • u bent in een situatie waarin u voor uzelf of uw omgeving gevaarlijk bent of waarin de kans op gevaar heel groot is
  • dit gevaar heeft duidelijk te maken met uw psychiatrische stoornis
  • een opname is de enige manier om het gevaar af te wenden
  • en u weigert om zich vrijwillig te laten opnemen

U bent een gevaar voor uzelf of uw omgeving
Voorwaarde voor een gedwongen opname is dat u een gevaar bent voor uzelf of uw omgeving. Er zijn verschillende situaties denkbaar waarin gedwongen opname wenselijk kan zijn. Uw eigen leven kan in gevaar zijn, bijvoorbeeld wanneer u zichzelf probeert te doden, of wanneer u zich tijdens een ernstige episode zó verwaarloost dat uw gezondheid schade oploopt. Ook anderen kunnen in gevaar zijn, bijvoorbeeld wanneer u roekeloos of agressief bent.

Maar ‘gevaar’ kan ook breder worden opgevat en te maken hebben met uw functioneren binnen de maatschappij en uw omgang met anderen. Ook al loopt uw leven en dat van anderen niet direct gevaar, uw gedrag kan tóch zo extreem zijn dat het uzelf of anderen schaadt. Voorbeelden van zulk gedrag zijn: grote schulden maken, al uw huisraad bij het grofvuil zetten of nachtenlang harde muziek draaien. U brengt daarmee uw ‘maatschappelijk of sociaal bestaan’ in gevaar, zoals dat heet. Ook deze gedragingen vallen daarom onder de Wet BOPZ.

Een opname is de enige uitweg
Pas als een gedwongen opname de enige manier is om het gevaar af te wenden, is dit toegestaan. U kunt immers vaak geholpen worden zonder een opname. In situaties waarin u voor uzelf of anderen een gevaar bent, lukt dat soms niet. Er is veel speciale hulp nodig en die is er alleen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Hoe werkt de wet in de praktijk?

 

Er zijn veel situaties te bedenken waarin u een gevaar bent voor uzelf of uw omgeving.

Soms is er nog geen direct gevaar, maar is de kans op een gevaarlijke situatie wel heel groot. Er is dan geen acute crisis, maar een gedwongen opname is wel noodzakelijk om te voorkómen dat een crisis ontstaat. Dit gebeurt via een rechterlijke machtiging (RM).

Andere keren is het gevaar heel direct en is het nodig meteen in te grijpen. Er is dan wél een acute crisis. In dit geval bestaat de mogelijkheid van een spoedprocedure: de inbewaringstelling (IBS).

Opname via een rechterlijke machtiging
Opname via een rechterlijke machtiging (RM) gebeurt wanneer wel gedwongen opname nodig is, maar de situatie niet zo ernstig is dat direct moet worden ingrepen.

Wie kan een verzoek om rechterlijke machtiging indienen?
Voor een gedwongen opname via een rechterlijke machtiging (RM) is een verzoek nodig. Zo’n verzoek kan worden ingediend door:
– uw partner, broers en zussen, (klein)kinderen, (groot)ouders, ooms en tantes
– de officier van justitie; deze kan op eigen initiatief of op aandringen van anderen, bijvoorbeeld hulpverleners, een verzoek indienen

U kunt onder bepaalde voorwaarden ook zélf een rechterlijke machtiging aanvragen. Dit kunt u doen wanneer u wilt voorkomen dat u tijdens een opname vertrekt, bijvoorbeeld wanneer u verslaafd bent, wilt afkicken, maar nu al weet dat dit u erg zwaar zal vallen. Een machtiging die u zelf aanvraagt heet een machtiging op eigen verzoek.

Wat gebeurt er daarna?
De rechterlijke machtiging moet worden aangevraagd bij de officier van justitie. Die vraagt om een verklaring van een onafhankelijke psychiater. Als u al bent opgenomen – en de dwang nodig is om ervoor te zorgen dat u opgenomen blijft – regelt de geneesheer-directeur dat er een verklaring komt. Ook moet een behandelplan worden ingediend.

De rechter beoordeelt vervolgens of aan alle voorwaarden is voldaan. De rechter beslist pas als hij of zij genoeg informatie heeft verzameld. Dit gebeurt op basis van gesprekken met u, uw arts, partner, familie en anderen die bij het verzoek betrokken zijn, bijvoorbeeld uw huisarts. Tijdens het gesprek met de rechter hebt u recht op bijstand van een advocaat. Deze bereidt het gesprek met u voor en is er bij aanwezig. De rechter zorgt ervoor dat u een advocaat krijgt toegewezen. Dit kost u niets.

De beslissing van de rechter
Wanneer de rechter alle betrokkenen gehoord heeft en voldoende informatie heeft verzameld neemt hij of zij een beslissing. Dit gebeurt zo snel mogelijk en als u al opgenomen bent in elk geval binnen drie weken. De rechter kan, afhankelijk van uw situatie, verschillende soorten machtigingen afgeven:

  • De eerste rechterlijke machtiging, de voorlopige rechterlijke machtiging genoemd, duurt maximaal zes maanden, maar kan ook voor een
    kortere periode gelden. Gaat het daarna beter met u, dan kunt u meestal gewoon naar huis of, als u dat wilt, de behandeling vrijwillig
    voortzetten.
  • Het kan ook zijn dat uw behandelaars het nog niet verantwoord vinden dat u naar huis gaat. Ze vragen dan een verlenging van de
    machtiging aan, de zogenaamde voortgezette rechterlijke machtiging. Dat kan voor maximaal een jaar. Als u het daar niet mee eens bent,
    kunt u de directie van het ziekenhuis vragen om de machtiging te beëindigen. Als de directie dat niet wil, kunt u het de rechter vragen.
  • Hierboven kwam al aan bod dat u onder bepaalde voorwaarden ook zélf een verzoek kunt indienen u te laten opnemen. De duur van een
    rechterlijke machtiging op eigen verzoek is minimaal zes maanden en maximaal een jaar. Een mogelijkheid tot verlenging is er niet.
  • Ten slotte is gedwongen opname ook mogelijk bij een voorwaardelijke rechterlijke machtiging. Eigenlijk is een voorwaardelijke
    machtiging juist bedoeld om te voorkómen dat u wordt opgenomen. Wanneer u zich echter niet houdt aan de afspraken die zijn gemaakt
    over bijvoorbeeld het innemen van de medicijnen, of wanneer u gevaar veroorzaakt, kunt u echter tóch gedwongen worden opgenomen.

Verlof
Bent u opgenomen met een rechterlijke machtiging dan kunt u alleen met verlof als uw behandelend arts u hiervoor toestemming geeft. Aan dat verlof kunnen bepaalde voorwaarden verbonden zijn, bijvoorbeeld: u moet uw medicijnen blijven gebruiken. Als dit mogelijk is, bespreekt uw behandelend arts het verlof vooraf ook met een eventuele partner of met familieleden, zodat zij zich er op kunnen voorbereiden.

Wanneer eindigt een rechterlijke machtiging?

De rechterlijke machtiging eindigt na een bepaalde periode vanzelf wanneer geen verlenging van de machtiging is aangevraagd. U kunt de instelling waar u was opgenomen dan verlaten, tenzij u nog een tijdje vrijwillig opgenomen wilt blijven en uw behandelend arts het hier ook mee eens is.

Een rechterlijke machtiging kan op elk moment door de behandelend arts worden opgeheven. U kunt de instelling waar u bent opgenomen ook zelf om opheffing vragen als uw situatie verandert. Wordt dit verzoek afgewezen dan kunt u hiertegen in beroep bij de rechtbank.

Opname via een rechterlijke machtiging

 

Opname via een rechterlijke machtiging (RM) gebeurt wanneer wel gedwongen opname nodig is, maar de situatie niet zo ernstig is dat direct moet worden ingrepen.

Wie kan een verzoek om rechterlijke machtiging indienen?
Voor een gedwongen opname via een rechterlijke machtiging (RM) is een verzoek nodig. Zo’n verzoek kan worden ingediend door:

  • uw partner, broers en zussen, (klein)kinderen, (groot)ouders, ooms en tantes
  • de officier van justitie; deze kan op eigen initiatief of op aandringen van anderen, bijvoorbeeld hulpverleners, een verzoek indienen

U kunt onder bepaalde voorwaarden ook zélf een rechterlijke machtiging aanvragen. Dit kunt u doen wanneer u wilt voorkomen dat u tijdens een opname vertrekt, bijvoorbeeld wanneer u verslaafd bent, wilt afkicken, maar nu al weet dat dit u erg zwaar zal vallen. Een machtiging die u zelf aanvraagt heet een machtiging op eigen verzoek.

Wat gebeurt er daarna?
De rechterlijke machtiging moet worden aangevraagd bij de officier van justitie. Die vraagt om een verklaring van een onafhankelijke psychiater. Als u al bent opgenomen – en de dwang nodig is om ervoor te zorgen dat u opgenomen blijft – regelt de geneesheer-directeur dat er een verklaring komt. Ook moet een behandelplan worden ingediend.

De rechter beoordeelt vervolgens of aan alle voorwaarden is voldaan. De rechter beslist pas als hij of zij genoeg informatie heeft verzameld. Dit gebeurt op basis van gesprekken met u, uw arts, partner, familie en anderen die bij het verzoek betrokken zijn, bijvoorbeeld uw huisarts. Tijdens het gesprek met de rechter hebt u recht op bijstand van een advocaat. Deze bereidt het gesprek met u voor en is er bij aanwezig. De rechter zorgt ervoor dat u een advocaat krijgt toegewezen. Dit kost u niets.

De beslissing van de rechter
Wanneer de rechter alle betrokkenen gehoord heeft en voldoende informatie heeft verzameld neemt hij of zij een beslissing. Dit gebeurt zo snel mogelijk en als u al opgenomen bent in elk geval binnen drie weken.

De rechter kan, afhankelijk van uw situatie, verschillende soorten machtigingen afgeven:

  • De eerste rechterlijke machtiging, de voorlopige rechterlijke machtiging genoemd, duurt maximaal zes maanden, maar kan ook voor een kortere periode gelden. Gaat het daarna beter met u, dan kunt u meestal gewoon naar huis of, als u dat wilt, de behandeling vrijwillig voortzetten.
  • Het kan ook zijn dat uw behandelaars het nog niet verantwoord vinden dat u naar huis gaat. Ze vragen dan een verlenging van de machtiging aan, de zogenaamde voortgezette rechterlijke machtiging. Dat kan voor maximaal een jaar. Als u het daar niet mee eens bent, kunt u de directie van het ziekenhuis vragen om de machtiging te beëindigen. Als de directie dat niet wil, kunt u het de rechter vragen.
  • Hierboven kwam al aan bod dat u onder bepaalde voorwaarden ook zélf een verzoek kunt indienen u te laten opnemen. De duur van een rechterlijke machtiging op eigen verzoek is minimaal zes maanden en maximaal een jaar. Een mogelijkheid tot verlenging is er niet.
  • Ten slotte is gedwongen opname ook mogelijk bij een voorwaardelijke rechterlijke machtiging. Eigenlijk is een voorwaardelijke machtiging juist bedoeld om te voorkómen dat u wordt opgenomen. Wanneer u zich echter niet houdt aan de afspraken die zijn gemaakt over bijvoorbeeld het innemen van de medicijnen, of wanneer u gevaar veroorzaakt, kunt u echter tóch gedwongen worden opgenomen.

Verlof
Bent u opgenomen met een rechterlijke machtiging dan kunt u alleen met verlof als uw behandelend arts u hiervoor toestemming geeft. Aan dat verlof kunnen bepaalde voorwaarden verbonden zijn, bijvoorbeeld: u moet uw medicijnen blijven gebruiken. Als dit mogelijk is, bespreekt uw behandelend arts het verlof vooraf ook met een eventuele partner of met familieleden, zodat zij zich er op kunnen voorbereiden.

Wanneer eindigt een rechterlijke machtiging?
De rechterlijke machtiging eindigt na een bepaalde periode vanzelf wanneer geen verlenging van de machtiging is aangevraagd. U kunt de instelling waar u was opgenomen dan verlaten, tenzij u nog een tijdje vrijwillig opgenomen wilt blijven en uw behandelend arts het hier ook mee eens is.

Een rechterlijke machtiging kan op elk moment door de behandelend arts worden opgeheven. U kunt de instelling waar u bent opgenomen ook zelf om opheffing vragen als uw situatie verandert. Wordt dit verzoek afgewezen dan kunt u hiertegen in beroep bij de rechtbank.

Opname via inbewaringstelling (IBS)

 

Bij een acute crisis hebt u direct hulp nodig. Een gedwongen opname verloopt in dat geval via een inbewaringstelling (IBS).

Wie kan een verzoek om inbewaringstelling indienen?
Iedereen die vindt dat u een gevaar bent voor uzelf of voor uw omgeving kan dit melden bij een arts, GGZ-instelling of de politie. Ook als u al bent opgenomen en u wilt vertrekken terwijl uw behandelend arts wil dat u blijft, kunt u een inbewaringstelling krijgen.

Wat gebeurt er daarna?
De burgemeester geeft een inbewaringstelling af, nadat een psychiater of huisarts hiervoor een schriftelijk verzoek heeft ingediend. Deze procedure kost maar een paar uur. Vindt de burgemeester dat er een inbewaringstelling moet komen dan vult hij een formulier in en ondertekent het. U krijgt hiervan een kopie en ook uw naasten, zoals uw partner en familieleden, worden van de inbewaringstelling op de hoogte gesteld. De burgemeester zorgt ervoor dat u – gratis – bijstand van een advocaat krijgt.

De beslissing van de rechter
De verklaring van de burgemeester gaat samen met uw medische gegevens eerst naar een officier van justitie. Is deze het eens met de inbewaringstelling dan schakelt hij of zij een rechter in, die beslist of de inbewaringstelling terecht is en voortgezet moet worden. Om dit te kunnen beoordelen praat de rechter met u en uw advocaat en soms ook met anderen, zoals uw behandelend arts, familieleden of uw partner.

Wat gebeurt er daarna?
Als de rechter de inbewaringstelling goedkeurt, is deze drie weken geldig. Vaak heeft opname na drie weken al zoveel resultaat dat deze vrijwillig of ambulant (poliklinisch) kan worden voortgezet. Vindt de arts inbewaringstelling voor een langere periode nodig, dan moet hij of zij een rechterlijke machtiging aanvragen.

Wanneer eindigt een inbewaringstelling?
Een inbewaringstelling eindigt automatisch na drie weken. Wilt u dat deze eerder wordt opgeheven dan kunt u dit aan de rechter vragen als hij of zij over de inbewaringstelling met u een gesprek heeft. Een inbewaringstelling kan op elk moment door de behandelend psychiater worden opgeheven. U kunt de instelling waar u bent opgenomen ook zelf verzoeken u te ontslaan.

Welke rechten hebt u tijdens uw opname?

 

U hebt alle rechten, zoals elke burger. De rechten die zijn opgenomen in de Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) gelden dus ook. Dit betekent onder meer dat u een behandeling mag weigeren. Een gedwongen opname betekent dus niet automatisch een gedwongen behandeling.

Gedwongen behandeling
Gedwongen behandeling betekent dat een hulpverlener een bepaalde behandeling ondanks uw weigering tóch toepast. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat de verzorging gebeurt in een aparte kamer, dus zonder contact met andere mensen die zijn opgenomen. Het kan ook betekenen dat u via een infuus vocht en voeding of via een injectie medicijnen krijgt. Misschien betekent het dat uw bewegingsvrijheid wordt beperkt.

Een gedwongen behandeling is alleen toegestaan als een behandeling echt noodzakelijk is om te voorkómen dat u uzelf of anderen in gevaar brengt. Er gelden voor een gedwongen behandeling bepaalde regels waaraan uw behandelaar zich moet houden. Zo moet hij of zij de behandeling in uw behandelplan opschrijven, de geneesheer-directeur over de behandeling informeren en ook de Inspectie voor de gezondheidszorg en naasten zoals uw partner of naaste familieleden op de hoogte stellen. De Inspectie onderzoekt achteraf of de gedwongen behandeling echt nodig was en of het ziekenhuis zorgvuldig heeft gehandeld. Een gedwongen behandeling mag nooit langer duren dan nodig is.

Vertegenwoordiging
Een andere situatie waarin een gedwongen behandeling kan voorkomen is die waarin u wilsonbekwaam bent. U bent dan – bijvoorbeeld vanwege een psychische stoornis – niet in staat om zelfstandig beslissingen te nemen over uw behandeling, daarom doet een vertegenwoordiger dit voor u. Meestal bepalen uw hulpverleners, bijvoorbeeld uw behandelend arts, of u wilsbekwaam bent. U wijst zelf een vertegenwoordiger aan. In de praktijk is dit meestal de partner of een direct familielid.

De Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) bepaalt dat u alleen een gedwongen behandeling mag krijgen als u wilsonbekwaam bent en uw vertegenwoordiger hiervoor toestemming geeft. De behandeling moet dan wel nodig zijn om te voorkómen dat u of anderen ernstige schade oplopen. U mag op grond van de WGBO niet zomaar in een psychiatrisch ziekenhuis worden vastgehouden. Dit mag alleen als er een inbewaringstelling of rechterlijke machtiging is afgegeven.

Patiëntenvertrouwenspersoon
Uw rechten zijn belangrijk. Het is daarom goed er iets vanaf te weten. In het psychiatrisch ziekenhuis kunt u een afspraak maken met een patiëntenvertrouwenspersoon. Deze is niet in dienst van het ziekenhuis, maar van een onafhankelijke stichting. De patiëntenvertrouwenspersoon geeft voorlichting over uw rechten en helpt u om deze rechten in praktijk te brengen.

BOPZ-klachten
U hebt altijd het recht een officiële klacht in te dienen als u ergens niet tevreden over bent. Voor zaken die te maken hebben met de BOPZ is er een aparte klachtenprocedure. U kunt zelf een klacht indienen, maar ook uw familie en zelfs andere mensen die zijn opgenomen mogen dit doen.

Deze klachten worden behandeld door een BOPZ-klachtencommissie. Deze is in elk psychiatrisch ziekenhuis verplicht. De commissie bestaat in elk geval uit een psychiater en een jurist. Voor hulp bij het indienen van een klacht bij deze commissie kunt u terecht bij de patiëntenvertrouwenspersoon.

Hoe lang duurt de opname?

 

De reden dat u tegen uw zin wordt opgenomen, is omdat u een gevaar vormde voor uzelf of anderen. De gedwongen opname eindigt als dit gevaar is geweken. U kunt uw ontslag zelf aanvragen, maar anderen kunnen dit ook doen. De geneesheer-directeur van het ziekenhuis beslist of u inderdaad met ontslag kunt.

Vaak zijn er tussenstappen. Een eerste stap is bijvoorbeeld dat u op verlof mag. Daarbij gelden voorwaarden: dat u uw medicijnen neemt, dat u zich tijdens het verlof laat behandelen enzovoort. De volgende stap kan zijn om u te ontslaan, maar ook weer onder voorwaarden. Op die manier kunt u geleidelijk naar een definitief ontslag toe werken.

 

Categorie: Geestelijke Gezondheidszorg Tags: bopz, gedwongen opname, psychiatrie, verpleegkunde

Tags

ADHD agressie aids Andries Braat angst begeleiding bejegening bipolair Braat buddyzorg chronische ziekte cronische ziekte dementie depressie familie geweld hiv hiv en aids homo homoseksualiteit informatie jongeren manie opvang ouderenzorg persoonlijkheidsstoornis presentie presentiebenadering presentietheorie preventie psychiatrie religie rouw rouwverwerking scholen seksualiteit soa stemmingsstoornis suicide suicidepoging verdriet verlies verpleegkunde voorlichting zorg

Buddyzorg Limburg

Positieve Gezondheid

Overzicht 6 dimensies van Positieve Gezondheid met bijbehorende vragen   Lichaamsfuncties (hoe gaat het lichamelijk met u?) Ik voel mij gezondIk voel mij fit Ik heb geen klachten en pijnIk slaap goedIk eet goedIk herstel snel … [Lees meer ...]

Meer Buddyzorg Limburg

Chronische ziekten

ik en eenzaamheid

Wat is eenzaamheid eigenlijk?  Zijn er verschillende soorten eenzaamheid? Wat zijn de symptomen van eenzaamheid? Wat zijn oorzaken van eenzaamheid? Hoe weet je of je eenzaam bent? En kan je zelf echt wat doen aan eenzaamheid? Om achter … [Lees meer ...]

Meer chronische ziekten

HIV en AIDS

Meer HIV en AIDS

Homoseksualiteit

homo zijn doet pijn

… [Lees meer ...]

Meer homoseksualiteit

Ouderenzorg

Voor je familie zorgen dat is gewoon zo…..

Voor je familie zorgen? Dat is gewoon zo Mantelzorg bij allochtonen. Mantelzorg bij Antillianen, Surinamers, Marokkanen en Turken in Nederland. bron: Purmerend, Juni 2007Dit is een uitgave van PRIMO Noord-HollandAuteursIbrahim Yerden, senior … [Lees meer ...]

Meer ouderenzorg

Psychiatrische verpleegkunde

Waarom Obesitas in de GGZ behandeld moet worden

… [Lees meer ...]

Meer psychiatrische verpleegkunde

Copyright © 2023 · Ger Dierx

Copyright © 2023 · Ger Dierx op Genesis Framework · WordPress · Log in