In Nederland wonen we met ruim zestien miljoen mensen. Een aanzienlijk deel daarvan heeft zijn of haar roots elders liggen, in Turkije, Marokko, Suriname. Maar denk ook aan landen binnen de Europese Unie of aan Amerika. Jarenlang werd de multiculturele samenleving gezien als de kracht van ons land, als iets om trots op te zijn.
De afgelopen jaren is die beeldvorming fors bijgedraaid. Steeds meer werd de aandacht verschoven naar de knelpunten die de aanwezigheid van mensen met een andere culturele achtergrond oplevert. Het debat verhardt. Maar tegelijkertijd valt niet te ontkennen dat beide zaken waar zijn: ik vind de multiculturele samenleving mooi en waardevol, maar zie ook dat op een aantal knelpunten te lang een taboe heeft gerust.
